امتیازدهی داخلی درمقابل امتیازدهی خارجی

موسسات مالی می توانند برای ارائه راه حل های امتیازدهی و رتبه بندی اعتباری مشتریان، یا خودشان مدل هایی را توسعه دهند یا براساس مدل های خارجی كه توسط آژانس های رتبه بندی ارائه شده متكی باشند. در مورد دوم، یک نمونه از داده ها اعتباری برای موسسه رتبه بند ارسال می شود و موسسه، یک مدل رتبه بندی اعتباری را براساس این داده ها، تهیه می كند. تهیه كننده، تخصص زیادی در تهیه كارت امتیاز داشته و می تواند در جمع آوری و تعریف داده ها كمک كند. از جمله موسسات معرف رتبه بندی متخصص و مشهور می توان موسسه فیتچ (Fitch)، استاندارد و پورز (S&P) و موسسه مودیز (Moody’S) را نام برد. موسسات رتبه بندی، داده ها را برای بانک های مختلف در كشورهای مختلف جمع آوری كرده و راهكارهایی برای تجمیع داده ها و ارائه مدل مناسب امتیازدهی و رتبه بندی اعتباری ارائه می نمایند.

یک انتقاد شایع در خصوص رتبه بندی اعتباری این است كه این مدل ها، مثل جعبه سیاه عمل می كنند و تفسیرآنها سخت است. كمیته نظارت بانكی بال پیشنهاد می كند. این مسئولیت بانک است كه سیستم های امتیازدهی داخلی خود را بشناسد و برآنها نظارت كند. امروزه اهمیت مدل های رتبه بندی اعتباری بیشتر شده در نتیجه موسسات مالی باید مدل های رتبه بندی خود را بیشتر در درون سازمان خود توسعه دهند. وقتی سیستم رتبه بندی داخلی تهیه می شود، باید داده های زیادی جمع آوری شود، تحلیل های آماری انجام شود و اسناد مالی تهیه شود و براساس آن مدل مناسب رتبه بندی و امتیازدهی اعتباری تهیه و اجرا می شود. یک موسسه اعتباری برای یک محصول یا بخش جدید بازار، از سیستم رتبه بندی داخلی مخصوص یک بخش استفاده می كند.